Gastenboek

Wat een mooi eerbetoon aan jullie vader, moeder, personeel en vrijwilligers. Ik denk, dat er nog nooit( weer)zo'n mooi en sociaal project is geweest. Drie maal ben ik op De Remboe geweest. Eenmaal toen ik een jaar of 5/6 was, samen met mijn ouders en het gezin van een oom en tante. We waren met een omgebouwde Fram autobus. Camper avant la lettre. Toen ik een jaar of 15 was nog eens met het hele gezin in een stenen huisje gelogeerd. Wat ik me goed herinner, waren de gezamenlijke maaltijden in de kantine. Het gerammel met bestek en het zingen van "Aramsamsam" Ook de verhalenavonden bij het kampvuur zijn me altijd bijgebleven .Lekker spannend. Mooie herinneringen. De laatste keer kwam ik met drie vriendinnen vieren, dat we geslaagd waren voor on ULO examen. We logeerden in "De Rups".En laat die nu op de omslag van het boek staan. Voor het eerst zonder ouders op vakantie, we genoten volop. En onze ouders wisten waar we waren: De Remboe; dat was vertrouwd. In die vakantie heb ik Berend leren kennen. We hebben een tijd lang gecorrespondeerd en zijn een keer bij elkaar thuis geweest. Ik in Epe en Berend, met vriend Laurent in Oranjewoud. Dat was fijn, maar voor iets blijvends waren we kennelijk nog te jong. Ooit nog eens iets in de krant gelezen over een jubileum van Berend, als wijkagent in Assen? En nu ineens dit boek. Prachtig. Samen met mijn broers en zussen een week lang herinneringen opgehaald. Alleen dat al. Hartelijk dank voor dit mooie boek. Heleen Dijksta-Blacquière.

Beste familie Van Vemde, Bij toeval las ik over de verschijning van uw boek en omdat wij in de jaren '50 en '60 de twee weken zomervakantie doorbrachten in een hutje - later stenen huisje - van De Remboe heb ik uw boek onmiddellijk besteld. Geen teleurstelling! De herinneringen die terugkwamen werden nog versterkt door de foto op pag. 60. Mijn zus Mieke met accordeon, ik met de banjo, zo traden we elke vakantie op tijdens de bonte avond! Wat een leuke herinneringen hebben we aan 'Oom Aalt'- altijd belangstellend, altijd vriendelijk. Tijdens het kampvuur vrijdagavond hingen we aan zijn lippen ('Aaltje, een verhaaltje, dan gaan we zoet naar bed!') als hij de wisseling van de nachtwachten van de vóór- en ná middernachtwacht vertelde en de Remboe-regels toelichtte ('Wij verzenden alles per Van Gend en Lóóós, behalve Den Haag met Kóóóper en Amsterdam met Kamphuis') - mijn vader kon dat perfect imiteren... We leerden de Remboe kennen in 1952, toen we - bij de ouders achterop de Solex - een rondrit maakten langs familie in Nederland. De weg van Groningen naar Den Haag kon niet in één keer worden afgelegd, dus onderweg logeerden we een nacht bij vrienden die een huisje hadden gehuurd op De Remboe. We zijn er zeker tot begin jaren '60 elk jaar geweest. Dank voor jullie herinneringsboek! Wim van der Elst, Almelo wp@wordpower.nl Mieke de Groot-van der Elst, Nieuwehorne miekedegrootvdelst@gmail.com

Daarnet, tussen" Vroege Vogels" en "OVT", klonk ineens het Remboelied op de radio. In eens voelde ik me weer dat jongetje(ik ben nu 76) dat daar rond stapte,dolkmes aan de riem met het Remboe embleem en net als Oom Aalt in de korte ribfluwelen broek. Een aantal jaren, brachten wij als familie onze vakantie door in een stenen huisje . 4 Volwassenen en drie kinderen opgepropt in een kleine bestelwagen, vanuit Haarlem. Ik ruik nog de stromatrassen,heerlijk. Wassen buiten aan de kraan. Het kampvuur, de verhalen,het zingen. Bedankt voor dit initiatief. Direkt besteld.

Goh wat leuk om zo onverwachts de documentaire te zien over de Remboe. Zo rond 1955 kwam ik daar voor het eerst als kleine jongen. Aalt met zijn onafscheidelijke kniekousen vond ik direct indrukwekkend en aardig tegelijk. En dan die hutjes, met de ogen van nu simpel maar toen een klein natuurpaleisje met avontuurlijke stapelbedden en alles rook naar stro en riet. De gezamenlijke keuken even verderop waar het altijd gezellig was en dan die prachtige kathedraal achtige kantine. Wat een geweldige plek. Dank je wel Aalt!

Mijn mooiste jeugdherinneringen komen bij elkaar in mijn gedachten aan de Remboe. Ik behoorde tot een gezin met vijf kinderen, wonend in Rotterdam. Ik ben van 1952. Wij zijn met ons gezin vermoedelijk 3 vakanties op de Remboe geweest. Hoe ging dat. Ik praat over 1962.. Een week voor de vakantie werd er bij ons thuis een grote houten kist bezorgd. In mijn herinnering 1x1x1 meter. Mijn moeder deed daar in de loop van de week de potten, pannen, bestek, kleding en houdbaar eten in. Deze kist werd door Van Gent en Loos opgehaald. Hoe en wie dat zo perfect regelde weet ik niet - daar dacht je als kind niet aan, maar dat was vast een heel geregel, zonder e-mail,🥴. Mijn ouders kan ik het niet meer vragen, want die leven niet meer. Toen wij dan na een busreis op de Remboe aankwamen stond die kist in ons huisje.. Ik heb daar ongelofelijk mooie vakanties gehad. Vooral de verhalen van “ome Aalt” maakten enorme indruk op mij. Ik heb toen ik het vanmorgen op de radio hoorde gelijk besteld. Ik kan niet wachten. Ik zelf kan er ook overigens een boek over schrijven....Dus dank aan de familie dat ze zit boek uitgebracht hebben! Groet Hans.

Today i finally received this wonderful book on De Remboe. It is really a phantastic documentation of something very significant and extraordinary. Your Father must have been an extraordinarily gifted personality to conceive of it, get it going and make it viable. I feel one should think of an English translation, because even my children cannot read it, which is such a pity. Karuna tried to learn some Dutch on Duolingo, but did not get very far. Thambu never even tried. I think this book is very timely for the crisis of global warming. How to have a lot of fun which is low cost and not damaging. Is it completely gone or are there still leftovers? I have not yet read the text in detail. I recognise the post war culture where people wanted some relaxation and some meaning in life after so many hardships. In the early fifties many people had wonderful recreation at low cost and in a very non elitist and non consumerist way. But i feel it is partly the car and camping industry with its inherent individualism which has killed the concept of de Remboe. But this individualism is no longer viable in times of global warming. (…)

Prachtig boek. Mijn ouders zijn in 1959 op de Remboe gekomen, en mijn moeder is nu 85 jaar en heeft vorige maand afscheid genomen van haar caravan. Aan 1 stuk door in totaal 61 jaar met heel veel plezier daar gestaan. Aalt ken ik zelf van de verhalen, en mijn moeder heeft het nog regelmatig over hem, geweldige verhalen kon hij vertellen bij het vuur. Een prachtig boek hebben jullie gemaakt en daarvoor heel veel dank, de sfeer van toen komt helemaal binnen bij het lezen van dit boek. Het was bedoeld als kerstcadeau voor mijn moeder, maar dit is zo mooi, dit krijgt ze morgen al. Dank, heel erg mooi. Anita Hartogs

Wat een geweldig boek! Mooi om de oorsprong van het vakantiepark zo te zien! Zelf heb ik vanaf mijn 14e elf jaar bij de gebroeders Leurink in de buitendienst vakantie/weekend werk gedaan. Dit was in de tijd van Peter van Heijningen. Ik heb er een hoop mogen leren in die tijd! Het magazijn moest altijd op orde zijn van Johan! Alle klussen moesten worden gedaan! Toiletten, gras maaien, zwembad, bungalows, reparaties, fietsen repareren, banden plakken, snoeien, rioolverstoppingen verhelpen, schilderen, enzovoort! Het was echt een mooie tijd waar ik veel mensen heb leren kennen! Het is jullie echt goed gelukt de Remboe neer te zetten, zoals het hoort! Een prachtig park met historie! Johnny Visch